Donderdag 16 augustus 2018 is bekend geworden dat MOA | Museum Oud Amelisweerd failliet verklaard is. Na het vertrek van ‘Der Vogel’ – tot enkele maanden terug het markante landmark op het dak van het landhuis – , het afscheid van de onvermoeibare directeur Yvonne Ploum en de dood van Armando – de kunstenaar om wiens werk de tentoonstellingen in MOA draaiden – , is het faillissement van MOA het definitieve einde van het slechts vier jaar durende bestaan van dit bijzondere museum op deze unieke locatie. Zaterdag 18 augustus 2018 heeft MOA definitief haar deuren gesloten.
De gemeente Utrecht, beheerder van het landhuis waarin het museum gevestigd was, wil niet op de toekomst vooruitlopen. In een brief aan de gemeenteraad laat cultuurwethouder Anke Klein (D66) weten dat de gemeente op zoek gaat naar een ‘nieuwe invulling waarbij de openstelling voor het publiek een belangrijk vereiste is’. Een museale functie ligt voor de hand, ook omdat het landhuis zelf al een bezienswaardigheid is.
Dit was MOA | Museum Oud Amelisweerd
MOA is een huis van kunst in de natuur. Het museum toont drie collecties in samenhang: de breedste en grootste collectie werken van Armando, top-100 Rijksmonument Oud Amelisweerd en unieke Chinese en andere historische behangsels.
Sinds 2015 is MOA gevestigd in landhuis Oud Amelisweerd, dat door de gemeente Utrecht gerestaureerd werd. De monumentale waardes van landhuis Oud Amelisweerd vroegen om een bijzondere benadering van het ontwerp en de inrichting van het museum. Het getoonde ruimtelijk werk van Armando gaat een dialoog aan met de historische interieurs met hun unieke 18e- en 19e-eeuwse wanddecoraties.
In 2016 werd de restauratie en herbestemming van het landhuis beloond met een prestigieuze prijs voor cultureel erfgoed: de Europese Unie Prijs voor Cultureel Erfgoed / Europa Nostra Prijs.
De jury prijst de uitmuntende conserverings- en museologische aspecten in het project. ‘De educatieve kwaliteit van het museum is discreet maar zelfbewust, de kwaliteit van het tentoonstellingsmeubilair is uitnemend’. ‘De moderne aanvullingen zijn goed in de historische context ingepast. Het monument zelf is van groot belang en de authenticiteit van het 18e eeuwse landhuis is intact gebleven, dankzij de aandacht die de restaurateurs hebben besteed aan alle details.’ benadrukt de jury.
